Büyük Taarruz

''Efendiler, ben söz verdiğim tarihte oradaydım,
ama onlar yoktular.''

Büyük Taarruz

Seksen alti yıl önce bugün,

Türkiye tarihinin en kritik saatleri yaşanıyordu.

Büyük Taarruz için tüm hazırlıklar tamamlanmış, emirler verilmiş, nefesler tutulmuştu.

''Ateş'' emri için geriye sayım başlamıştı.

O emir de 26 Ağustos sabaha karşı verilecekti.

Büyük Taarruz ve Başkomutanlık Meydan Savaşı,

bugünkü Türkiye'nin temelidir.

Tarihte bu kadar özverili,

bu kadar akıllıca kazanılmış bir zafer daha var mıdır,

bilmiyorum.

Bu zafer, sadece düşmanın denize dökülmesi olayı değildir.

Bu zaferle Türk milletini Anadolu'dan atma,

o da olmazsa Sakarya'nın doğusuna hapsetme planları

suya düşürüldü.

Emperyalist güçlerin tüm şeytanlıkları bu zaferle önlendi.

Öyle ki,

muzaffer Türk orduları

işgalci Yunan güçlerini önüne katıp Ege'ye doğru kovalarken bile

İngilizi, Fransızı devreye girip

ateşkes sağlamaya çalıştılar.

Hiç olmazsa Ege'nin bir bölümünü,

o da olmazsa İzmir ve çevresini

Yunanlıların elinde tutma gayretine giriştiler.

Ama karşılarındaki adam farklı bir adamdı.

Mustafa Kemal ,

müttefiklerin görüşme taleplerine hemen cevap verdi:

''Neden olmasın,

9 Eylül günü Nif'te (Kemalpaşa'da) bekliyorum.''

Orası hâlâ Yunan işgali altındaydı ve

Mustafa Kemal kurtaracağından emin olduğu

Kemalpaşa'da İngiliz ve Fransızlara randevu veriyordu.

Şeytani hesaplarla dalga geçen şu sözleri daha sonra söyleyecekti:

''Efendiler,

ben söz verdiğim tarihte oradaydım,

ama onlar yoktular.''

Orada olamazlardı,

çünkü Türk orduları,

Başkomutan'ın emrini yerine getirmişler ve

İzmir rıhtımına varmışlardı.

''Uyanıklar'' sadece

Yunan ordularını Anadolu'ya salan,

son ana kadar da Ege'nin bir kısmını olsun

elde tutmaya çalışan güçler değildi.

Ankara'da da bazı uyanıklar

Mustafa Kemal'e talimat vermeye çalıştılar.

Hem de telgrafla:

''Askeri görevleriniz bitmiştir,

Ankara'ya dönünüz,

bundan sonraki diplomatik girişimleri

hükümetimiz yapacaktır.''

Uyanıklar, dedik ya...

Akılları sıra

muzaffer Başkomutan'ı devre dışı bırakacaklar,

müttefiklerle barış yapacaklar ve

yeni Türkiye'yi de 'ekmeğini yedikleri için minnet borcu' duydukları

Halife'nin ve hilafetin çıkarları doğrultusunda kuracaklardı.

Çok zekiler ya...

Aldıkları cevap,

İngiliz ve Fransız konsoloslarının aldıkları cevaptan daha az çarpıcı değildi:

''Ne askeri görevlerim bitmiştir ne de diplomatik girişimlerden vazgeçerim. Siz buraya gelin.''

Bu tavrın sonu Mudanya'dır, Marmara, İstanbul ve Trakya'nın kurtarılmasıdır; giderek Lozan'dır ve Türkiye Cumhuriyeti'dir.

Ama bunların çoğu bilinmez.

Daha doğrusu Türkiye'de çoğu insan bunları bilmez.

Çünkü okullarda okutulmaz.

Kurtuluş Savaşı'nda ve Büyük Taarruz'da özellikle bugün

bilinmesi gereken o kadar ayrıntı var ki...

Kaynak : Hikmet BİLA

2006 senesinde Buyuk taarruzun 84. seneyi devriyesinde yazilmistir.

-Alıntıdır.-